Oyun bitti mi?

Anonymous lideri ve hükümet ihbarcısı Hector Xavier Monsegur’un (internet lakabı Sabu) 2011’de tutuklanmış, saf değiştirip hükümetin tarafına geçmiş, 2011 ve 2012’de diğer anahtar üyelerin yakalanmasına yardım etmişti. O günden sonra Brezilya Dışişleri Bakanlığı’ndan alınan sızıntılar ve internet aktivisti Aaron Swartz’ın sert geçen dava sürecini protesto etmek için Amerikan Cezalandırma Komisyonu’nu ve MIT web sitelerini hedef alan birkaç yeni atak dışında Anonymous çoğunlukla sessiz kaldı.

Hareketi yakından takip eden kaynaklara göre Sabu’nun, Jeremy Hammond ve diğer üyelerin yakalanmasına yardım etmesinin, Anonymous üzerinde baskı yarattığı düşüncesine ve bu nedenle fazla göze çarpmamaya çalışarak diğer ihbarcıların da arkalarından gizlice iş çevirip çevirmediklerini sorgulamaya itti. Ancak uzmanlar Anonymous’un zaman zaman ortaya çıkan yapısının onlara özgü olduğunu ve grubun kolayca yeniden yapılanarak bir anda canlanabileceğini düşünüyor.

Federal siber suçlar eski savcısı ve şimdinin SAIC güvenlik görevlisi şefi Mark Rasch Anonyumous için “Hiçbir zaman geri dönmeyebilirler, ama kesin konuşamam” ifadelerini kullanıyor. “Guy Fawkes maskelerinizi şimdiden atmayın” diye Rasch sözlerine, “Onları hapse atarak yok edemezsiniz, bu tıpkı bir jöleyi sallamak gibi.Bir yerinden itersin, diğer yerinden hareket eder” şeklinde devam ediyor. Kim olduğunu belli etmeyen doğası, Anonymous’un gücü olduğu gibi aynı zamanda zayıflığı da... Zira sürekli kimliğini gizli tutmak ziyadesiyle zor bir iş. Bunu, tutuklanan üyelerin yaşadığı duygusal tükenmişlikten gözlemleyebiliriz.

McGill Üniversitesi antropoloğu ve Anonymous üzerine uzmanlaşmış Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Story of Anonymous kitabının yazarı Gabriella Coleman’a göre insanlarla yakın etkileşim halinde kalıp kendini gizleyebilmek “inanılmaz zor”. Bu durumu “Kendinizle ilgili çok şey belli etmemeniz gerekiyor, ama iletişim sağlamak ve birbirini tanımakla ilgili de bir çeşit istek var” şeklinde açıklayan Coleman “eğer açıkça yaparsan başın belaya girer. Eğer yapmazsan bu zamanla yorucu bir hal alır. Anonymous kendini öyle bir ayarlamış ki sosyal çoğalma açısından kötü ancak sonradan yeniden oluşum için ideal.“

ANONYMOUS'UN DOĞUŞU
Anonymous’un doğuşu ani ve biçimsiz... Grubun ilk aktiviteleri yıllar içinde oluştu ve 2006’nın başlarında popüler 4chan mesaj panolarında ve internetteki canlı chat kanallarında başladı. Pek çok kişinin düşüncesine göre ilk grup, güce ihtiyaç duydu ve siyasi açıdan kızgın olan Anonymous daha sonra böyle bilinmeye başladı ancak başlangıcından beri eylemlerine dikkat çekmek için gösterilen çaba en belirgin özellikleriydi.
İlk eylemlerinden birinde, gençler için online tanışma sitesini karıştırarak kullanılamaz hale getirdiler. Sanal otelin içine Afro sportmen tipli avatarlar doldurup, otel havuzunu kapadılar.

Grup 2008’de daha ciddi konulara eğilerek kendilerini ilk kez dünya çapında da duyurdular. Ancak grup asıl dikkati, Scientology tarikatının, Tom Cruise’un tarikatın gücünü ve etkisini öven ateşli konuşmasını içeren bir YouTube videosunu sildirmeye çalışmasından sonra tarikata bulaşarak çekti.
Kilisenin üyelerinin beynini yıkadığı ve liderlerini ya da dogmalarını sorgulayanları cezalandırdığı bilgilerini açığa çıkaran Anonymous, Project Chanology adında Scientology’e karşı hareket eden bir hareket başlatarak web sitelerine ataklarda bulunmaya başladı. Kampanya çevrim dışı olarak da Scientology tarikatı dışındakilerin protestolarıyla devam etti ve ortaya iki Anonymous alamet-i farikası çıktı; Guy Fawkes maskeleri takmış insanlar ve bilgisayarla işlenmiş sesleriyle “Biz Anonymous’uz; Biz kalabalığız” diyen YouTube videoları.

Anonymous genel olarak kabul gördükten kısa süre sonra kaybolmuş gibi göründü. 2010’a kadar gruptan pek ses çıkmadı ancak grup olarak dikkati “Operation: Payback” adını verdikleri bir eylemle Chelsea Manning ile ilgili bilgileri yayınlayan WikiLeaks’e yapılan bağış ve ödemeleri kabul etmeyen PayPal, Visa ve MasterCard’a bir seri DDoS (bilgisayar ve internet sistemine girmek) atağı yaparak çekti. WikiLeaks siber saldırılara ilgi çektiğindeyse Anonymous gitgide hızlanarak artan bir izleyici kitlesi oluştu.

Ancak bundan sonra grup içinde anlaşmazlıklar çıkmaya başladı. Başlangıçtaki plan sadece istenildiğinde WikiLeaks’in servis sağlayıcısı ve sitesini desteklemekti. Ama gruptan bazıları PayPal’e karşı siber saldırıya devam etti ve bu da grubun eylemleri oylama protokölüyle ilgili tartışmalar başlattı. İçlerinden bazıları “hack’lemeye ve sızdırmaya aç”tı ve bu da diğer kısmı yarattı. Bu bölünme “AnonOps”u oluşturdu; teknik takımlar tarafından servis edilen farklı operasyonları organize ederek yönetme ve çeşitli operasyonlara destek verme platformu.

İlgi alanlarındaki keskin ayrılma 2011’de HBGary ve HBGary Federal hack’lerinden sonra geldi çünkü bu sırada AnonOps da Arap Baharı’nın sosyal devrimlerini aktif şekilde destekleyen eylemlerde bulunuyordu. Bazı üyeler HBGary hack’inin kolaylığı karşısında şaşırsa da, diğer korporasyonları da zayıf güvenlik tedbirleriyle dalga geçmek için hack’lediler ve bu hareketleri de Anonymous’un eğlence amaçlı hareketleriyle AnonOps’ın politik aktivizmi arasındaki ayrımı gözler önüne serdi. Ve bu ayrılmadan Lulzsec doğdu.

Gabriella Coleman yazdığı kitapta “Anonymous adı yıkıcı ve düzensiz olsa bile siyasi hareketle eş anlamlı hale geldi. Ama hiçbir siyasi mesaj vermeden verilere erişmeyi başardılar. Lulzsec bunu sadece gülmek ve kötü güvenliği ifşa etmek amaçlı kullandı. Birçoğu sebep oldukları siyasi sonuçlarla ilgili oldukça ciddiydi ancak sadece hack’lemiş olmak için hack’lemekten de zevk alıyorlardı“ ifadelerini kullanıyor.
Anonymous buradan sonra nereye gider?

“We Are Anonymous” kitabının yazarı Parmy Olson, Monsegur ihanetinin Anonymous’u bir derecede korkuttuğunu savunuyor. Ancak hareketin kendi başarısı ve kötü şöhretinin kurbanı olduğunu da ekliyor.; “22 Anonymous üyesini yakalamak başarılıydı ve istenen dikkati çekti. Ancak onları yakalamak, insanlar şöhret kazanmaya çalıştığında daha kolay oluyor”. Olson, hareketin yeni liderleri olmadan yolunu bulup ilerlemede sorunlar yaşadığından da şüpheleniyor. Birçoğunun, Monsegur’un yaptığı gibi riskler alarak kendilerini ifşa etmeye gönülsüz olduğunu düşünen Olson “Başka kimsede liderlik vazifesini üstlenecek cesaret yok, belki de olmaması daha doğrudur, çünkü sembolik bile olsa lider olmanın büyük riskler taşıdığını açıkça gördüler” ifadelerini kullanıyor.

Olson, Anonymous’un saldırıları arasında uzun aralar vermesinin topluluğu silmediği konusunda uyarıyor. “Sadece sessizleştikleri için varlıklarının da tamamen bittiğini söyleyemem. Ne olacağını asla bilemezsiniz.” “İnternetin hafızası kısadır” diyen yazar “Birkaç yıl içinde, kendini yeniden oluşturabilir. Onun ne yapacağını kim bilebilir ki?” diyerek son noktayı koyuyor...